Nadat we de noordelijke Sporaden uitgebreid verkend hebben maken we ons klaar voor de oversteek naar Lesbos die we in 2 dagen kunnen doen, met een tussenstop op het kleine eilandje Efstratios. We overnachten in een stille baai op een klein onbewoond eilandje vlakbij Alonnisos en vertrekken als de zon opgaat.

Het is rustig weer, een groot deel van de dag kunnen we met de halfwinder zeilen. Nog voor de zon ondergaat bereiken we Efstratios en meren af in de haven, waar maar net genoeg plaats voor ons is. Het is een van de meest afgezonderde eilanden in de Egeïsche zee en werd in vroeger dagen gebruikt als verbanningsoord voor dissidenten. Die sfeer hangt er nog een beetje, we worden minder vriendelijk ontvangen dan we gewend zijn van de Grieken. Geen plek om lang te blijven en het beperkte nachtleven van het eilandje zorgde ervoor dat de gehele crew voldoende nachtrust heeft gehad bij het reveille van 7 uur. Daarna snel wassen en aankleden en de trossen weer los.

Helaas valt het weer tegen: het regent licht, het zicht is beperkt tot 3 mijl en de wind is oost (precies de richting waar wij naar toe willen). Na ongeveer 2 uur motorzeilen komt de regen met bakken uit de hemel. Eddie neemt de taak van stuurman als eerste op zich zodat de rest in de kajuit warm en droog kan blijven. Na enige tijd draait de wind in gunstige richting (helaas gepaard met de regenkraan nu vol op open) en komt Otto de bemanning aan dek versterken. De motor kan uit en de snelheid gaat omhoog naar 7 knopen en meer. Met grote snelheid (en turbo regen) gaat het voort naar Lesbos.

De goden zijn ons vriendelijk gezind, bijna bij Lesbos aangekomen breekt het wolkendek en komt er een lekker zonnetje door. De wind wordt minder, iedereen is weer aan dek en prettig opgewarmd komt Lesbos in zicht. Aangekomen in de baai van Sigri worden we getrakteerd op een dolfijnen show. Minstens 10 dolfijnen halen de nodige capriolen uit, fotograferen is welhaast onmogelijk maar een enkel shot blijkt toch raak. Een blijvende herinnering als resultaat.

Klik hier voor een filmpje van de dolfijnen

In een pittoreske baai wordt snel en vakkundig geankerd en vlot geniet de bemanning van het welverdiende ankerbiertje. Met de bijboot volgt een gemotoriseerd tochtje naar de wal voor inkopen, benen strekken en een zoektocht waar we water kunnen tanken. Dit alles wordt afgesloten met een drankje vanaf het mooiste terras van Sigri: namelijk met uitzicht op de Luna die trots voor anker ligt in de baai, wachtend op een ingewerkte bemanning die nog een paar dagen zeilen voor de boeg heeft.

Op de luchthaven van Athene speuren we rond naar onze reisgenoot Coen. Wel al mee gemaild, maar nog niet ontmoet! Pas in de vertrekhal maakt hij zich bekend. Dit moet goed komen: een vriendelijke reus van 2 meter met 10 jaar Griekse zeilervaring. Bij aankomst op Skyros, ontbreekt bij de bagage van Coen het voorstagprofiel dat Ron (mede-eigenaar van de Luna) op verzoek van Otto in Nederland had gekocht en aan Coen had meegegeven. Dit onderdeel van 160 cm lang moet een op de vorige zeiltocht gebroken deel van het voorstag gaan vervangen. Helaas is het profiel achtergebleven in Athene en op Skyros komt maar 2x per week een vlucht aan… Kunnen we wel zeilen zonder?

Eerst maar eens met de taxi naar Linaria, daar ligt Otto met de Luna. Een gastvrij onthaal met thee en lokale lekkernijen! We krijgen een ‘grande tour de bateau’ en voelen ons al thuis. ‘s Avonds, op zoek naar een lekker maal, belanden we bij het restaurant van de plaatselijke visser. We worden meegenomen naar de keuken om de prachtige verse vis te bewonderen en om de menu keuze te bepalen. Met een karafje witte wijn is het feestmaal kompleet. De eerste dag op de Luna belooft veel goeds voor de komende 2 weken!

De tweede dag varen we op de motor naar een baai aan de noordwest kant van Skyros. Sophia van de servicebalie op het piepkleine vliegveldje van Skyros heeft beloofd zich te ontfermen over het voorstagprofiel. We besluiten dat het profiel het beste kan worden doorgestuurd naar de luchthaven van Skiathos waar we over enkele dagen zullen aankomen. Na een ankerbiertje wordt er gezwommen en naar de kant geroeid. De vakantiestemming zit er goed in!

Na een prachtige zonsondergang en een nacht onder de sterrenhemel in de verder donkere baai zetten we de volgende dag koers naar Skiathos, het hoofdeiland van de Sporadengroep dat 50 mijl naar het noorden ligt. De wind beslist anders en bovendien krijgt Otto zin in koekjes. En dan moet je toch echt op het eilandje Alonnisos zijn! Onderweg worden we meerdere keren getrakteerd op een mooie dolfijnenshow. Jeetje, wat geweldig! ‘s Avonds uit eten op de wal. We besluiten niet te kiezen voor stoved kids die op het menu staan (gestoofde kinderen volgens Otto). De overige gerechten zijn ook heerlijk.

Met een fantastische zeiltocht (een 10 volgens Eddie) via de noordkant van eiland Skopolos gaan we de dag daarna naar Skiathos. Notabene met de schitterende halfwinder! Ja Ciska, dat is een bolle Jan 🙂
Otto is trots op zijn nieuwe crew en bovenal op zijn nieuwe zeil. Aangekomen op Skiathos gaat Coen vol verwachting op expeditie richting luchthaven. Vol vertrouwen ook, afgaand op het innige mailcontact met Sophia van de afgelopen dagen. Al snel krijgen we bericht: office closed, target spotted. Coen houdt de wacht bij de paarse krokodil. En niet veel later komt hij triomfantelijk terug bij de Luna met het felbegeerde profiel. ‘s Avonds beloont schipper Otto hem met een feestelijk gebakje: mission accomplished!

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende dag gaat het klusteam aan de gang. Otto en Eddie hebben zich tot doel gesteld het profiel te monteren. Coen stroopt heel Skiathos af op zoek naar alle soorten en maten bouten, moeren, splitpennen etc. Maar ook voor ijzerwaren is het laagseizoen. Na een lange dag hoopvol sleutelen, is de conclusie dat het profiel niet te monteren is… Coen besluit dit voor Sophia maar te verzwijgen. Gelukkig is het wel gelukt om het gebruik van de genua weer mogelijk te maken. Al met al toch een hele prestatie!

Met de genua gaan we via de zuidkust van Skopolos naar een mooi haventje aan de oostkust van het eiland. Een sfeervol plaatsje op een steile berghelling. MamaMia wat mooi 🙂 ‘s Avonds maken we een master plan voor de tweede helft van onze vakantie. Met noordelijke en zuidelijke routes en ruimte voor een polonaise over het voordek, vanwege Coen’s verjaardag a.s. maandag. Met alles wordt rekening gehouden. En vooral ook met de wind.

Vanaf Skopolos zetten we de volgende dag koers naar een baai van mini-eiland Peristera. Op dit eiland met 5 bewoners, maakt Coen contact met de lokale bevolking. Helaas resulteert dit niet in een maaltje verse vis. Maar de poging wordt uiterst gewaardeerd! De baai is ongekend mooi, hoe kan het toch dat we hier helemaal alleen zijn? Na een heerlijke maaltijd van Coen, bewonderen we de sterrenhemel. Ontelbare sterren. Zelfs teveel voor de app die ons vertelt welke sterren we zien. Maar zoals vaak, de mooiste herinneringen laten zich niet fotograferen.

Een relaxte volgende dag volgt in een baai van wederom Alonnisos. Met nog een heerlijke week te gaan. Zou bijboeken een optie zijn?