Zaterdag 14 september stapten Herman en ik uit onze taxi vanuit Faralya de steiger op in Fethiye op zoek naar de Luna.
We hadden er al een week opzitten in Turkije waar we in de “Wassermühle” verbleven. Een prachtig hotel (zonder hotelsfeer) met geweldige kamers, gastvrijheid en voortreffelijk eten. Eten onder de druivenranken waar we steeds van mochten plukken. We wandelden daar een stukje van de Lycische weg, klauterden de Butterfly valley in en genoten van onze eerste paraglidingvlucht.

Luna was prachtig, ruim ingericht en we vertrokken de volgende dag voor ons avontuur op volle zee. Beiden zijn we bekend met zeilen in Nederland, vln Friesland, maar dit was andere koek. De eerste dag was pittig met allerlei hindernissen en een wind die meer toenam dan voorzien. De genua kreeg het zwaar toen de reeflijn brak en daarna ook nog de schoot. Otto en Luna bleven (uiterlijk) gelukkig rustig en daar waren we blij mee. Kees bleef dapper aan het roer. Dat was een pittige doop voor ons.
Dan is een baai opeens een prachtige plek en we waren blij dat we die bereikten. De volgende dag hebben we wel nagepraat en dat was goed en nodig. Nadat op Kos alles weer gerepareerd was en we genoten hadden van 2 dagen op het eiland vervolgden we onze tocht. Daarna wisselden baaien met ankerplaatsen en verschillende eilanden met elk hun eigen sfeer elkaar af. We genoten vooral van de kleine eilandjes. Er was volop ruimte om lekker te snorkelen, al waren de vissen niet zo bijzonder. Het onderwaterleven is altijd weer fascinerend om te zien.

Ik mocht gelukkig koken en heb dat graag gedaan, dit laatste kwam mede doordat er zulke dankbare eters waren. We gingen ook regelmatig uit eten, soms met live muziek en zo kwam ik ook weer op nieuwe ideeën. Ik zal een aubergine-recept toevoegen.

Herman pakte het idee op om de groep in tweeën te splitsen en te gaan wandelen om zo wat meer met elkaar kennis te maken. Dit was een leuk idee en dit werd de basis voor veel fijne gesprekken in de avonden.
Afgelopen donderdag stapten we weer definitief aan wal om met de veerboot naar Piraeus te gaan. Onze laatste dag brachten we in Athene door en zo vlogen we zaterdag de 28ste weer terug naar huis.
Het was een heerlijke ervaring en heel leuk om te zien wat een sterk team Otto en Kees zijn. Met een half woord of even een grapje stemmen ze perfect op elkaar af. Dank jullie wel!

Herman en Elly.

We zijn inderdaad verjaagd uit Agothonision. Een vriendelijke soldaat kwam ons en ook de andere zeilboten waarschuwen dat de kade leeg moest zijn om 07:00. “Dan komt een grote Griekse patrouilleboot en die heeft de hele kade nodig”.
De hele bemanning was inderdaad de volgende ochtend al om 06:00 wakker, zodat we om 06:30 weer het ruime sop op konden zoeken.
Prompt om 06:56 deed Otto de motor uit en daar dobberden wij op de zee, want om 07:03 moest de zon op komen. En dat gebeurde dan ook.
Voor Herman was het een hele ervaring, aangezien hij dit niet elke dag meemaakt. Maar ook voor ons allen was het bijzonder, Elly heeft er een heel filmrolletje aan opgeofferd, prachtige foto’s.

Om 07:45 lagen we weer rustig in een andere baai op hetzelfde en konden we weer verder slapen, maar nee er werd gesnorkeld en ontbeten.
Om 12:00 vertrokken we naar Samos. Lees het verslag van Otto.