Vanochtend zijn we vertrokken van Lesbos, uitgezwaaid door onze vrienden aan wal.
Vijf nachten hebben we in de baai van het kleine dorpje Tavari voor anker gelegen, met enkele korte zeiltochtjes langs de kust.
Het was een prima ankerplaats. Er stond dag en nacht windkracht 4-6 uit NO, maar het anker hield prima. Wel stond er steeds veel deining, maar dat heeft ons niet beroofd van onze nachtrust.
Om 9.30 hebben we het ruime sop gekozen, met de wind mee naar Chios.
Nu zeilen we met hoge snelheid en een bakstagwind tussen 20 en 24 knopen.
Als we van een golf af surfen komt de snelheid soms boven de 10 knopen!

Het is een prachtige dag met een wolkenloze hemel en in de verte zien we Chios al liggen.
Dit is zeilen ten top!

Video: http://vimeo.com/29671523

Het is weer een prachtige dag (heel normaal voor de Grieken, maar voor ons ‘Amsterdammers’ weer verrassend, een uitzonderlijk mooie dag).
We gaan naar de Kalloni binnenzee, het waait een beetje, maar wat wil je als zeiler?
Onze gasten, Asmi, Akul en Prembuddha kwamen aan boord (een beetje nat vanwege opwaaiend stuifwater van het bijbootje, maar dat mag de pret niet drukken).
Het anker wordt gelicht en we varen de beschutte Tavari-baai uit, de volle noordoostenwind tegenmoet. LUNA wil wel, dansend over de golven leggen we 10-15 zeemijlen moeiteloos af. Met een fraaie overstag manoeuvre, zeilen we zo het binnenmeer wel in – dachten wij. Maar LUNA had een verrassing voor ons, een klein grapje om ons op de proef te stellen.
De genua wilde niet oprollen, wel een beetje, maar ja, de rest bleef parmantig steken, en ga dan maar eens een nauwe doorgang in, tegen de wind en met een tegenstroom van 3 knopen? Wie doet dat?
Nou dat wilden wij LUNA en onze gasten niet aandoen. Dus wat nu? LUNA liefdevol toespreken? Het haperende ‘rolmechaniek’ dat we tot nu toe als onbeduidende slaaf hebben behandeld, kreeg nu de volle aandacht. De schipper zelf, ging er op af, op z’n knieën (natuurlijk wel met zwemvest en aan gelijnd) en kwam daarna verslag uitbrengen; een nukkige rolmechaniek was het oordeel van Otto. Eerst maar wat rustiger vaarwater opzoeken en dan de genua met de hand oprollen? Neen! Otto wist iets beters, LUNA zal ons helpen, die wil best hier voor de Turkse kust een Sufi ‘Whirling Dance’ uitvoeren. Zal dat lukken? Kees mocht LUNA bij deze speciale dans begeleiden.
Ja hoor, een ‘oprolmechaniek’ heb je niet echt nodig. Gewoon (op de motor) 6 of 7 maal een rondje varen en de genua is weer netjes opgerold (wel met de fokkeschoten mee opgerold).
Het was daarna een klein kunstje voor Otto en Srajan om het ‘oprolmechaniek’ te ontwarren en opnieuw op te rollen. LUNA was weer als nieuw en al dansend voeren we terug naar Tavari, weer een les wijzer! (Of niet? Zie ook de weblog van woensdag).
Daarna zijn we met z’n allen weer bij Panioti (en zijn katten) uitgebreid gaan eten en napraten en hebben we afscheid genomen. Voldaan gingen we terug naar de LUNA. Het bijbootje had er ook echt zin in en danste uitzinnig terug naar LUNA, over de golven. Dat we doorweekt op de LUNA aankwamen, mocht de pret niet drukken.
Het waren prachtige dagen in de beschutte en gastvrije baai bij Akul en Asmi – BEDANKT.
Maar ook dagen om niet snel te vergeten, vanwege de verrassingen met LUNA – ook bedankt – LUNA is een uiterst stabiele en veilige boot die ook wel eens met aandacht en liefdevol toegesproken wil worden – maar willen wij dat niet allemaal?
Kees